Χειροπρακτική-Manual therapy

Χειροπρακτική = πράττω δια της xειρός... Η χειροπρακτική θεωρείται η τρίτη μεγαλύτερη θεραπευτική επιστήμη στον κόσμο, μετά την Ιατρική και την Οδοντιατρική. Είναι ένας συμπληρωματικός κλάδος υγείας ο οποίος δεν κάνει χρήση φαρμάκων ή θεραπευτικών μηχανημάτων. Σχετίζεται με την αντιμετώπιση μυοσκελετικών παθήσεων της σπονδυλικής στήλης, αλλά και των άκρων. Η χειροπρακτική αποτελεί ένα συνδυασμό πρακτικής, επιστήμης και τέχνης, που έχει ως στόχο την ενεργοποίηση του νευρικού συστήματος, το οποίο με τη σειρά του αποκαθιστά μυοσκελετικά προβλήματα του ανθρώπινου σώματος. Αυτό επιτυγχάνεται με την επαναφορά της φυσιολογικής λειτουργίας του σώματος, μέσω συγκεκριμένων επιδέξιων και κατάλληλα μελετημένων χειρισμών των σπονδυλικών και περιφερικών αρθρώσεων. Οι χειρισμοί αυτοί ονομάζονται "ανατάξεις".
	Ιστορία της Χειροπρακτικής ιστορία της χειροπρακτικής ξεκινάει πριν από περίπου 2000 χρόνια. Αρχικά εφαρμόστηκε από τον πατέρα της Ιατρικής, τον Ιπποκράτη καθώς επίσης και από τους αρχαίους Έλληνες στα Ασκληπιεία. Ο Ασκληπιός, στο 'Περί Άρθρων’ σύγγραμμά του, υποστήριξε ότι πρέπει πάντα να αναζητούμε τη βασική αιτία μιας ασθένειας στη σπονδυλική στήλη. Στη συνέχεια και άλλοι αρχαίοι λαοί, όπως οι Κινέζοι και οι Αιγύπτιοι, χρησιμοποίησαν τη χειροπρακτική ως μορφή θεραπείας μυοσκελετικών προβλημάτων. Ιδρυτής της σύγχρονης Χειροπρακτικής θεωρείται ο Καναδός Ντέιβιντ Ντανιέλ Πάλμερ (1845-1913), ο οποίος έζησε στην Αϊόβα της Αμερικής, και το 1897 ίδρυσε το πρώτο πανεπιστήμιο χειροπρακτικής. Έκτοτε, η πρόοδος της Χειροπρακτικής υπήρξε ραγδαία, ιδιαίτερα στην Αμερική, τον Καναδά και την Αυστραλία αλλά και σε Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Αγγλία, η Γαλλία και η Νορβηγία. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν δεκάδες πανεπιστήμια Χειροπρακτικής παγκοσμίως, από όπου αποφοιτούν χιλιάδες Χειροπράκτες ετησίως.
		Η θεωρία της Χειροπρακτικής Το ανθρώπινο σώμα είναι ένας πολυσύνθετος αυτορρυθμιζόμενος μηχανισμός και το κεντρικό νευρικό σύστημα είναι υπεύθυνο για το συντονισμό όλων των λειτουργιών του. Τα ανθρώπινα όργανα λειτουργούν βάση ερεθισμάτων τα οποία μεταδίδονται από το νευρικό σύστημα. Όταν υπάρχει πρόβλημα μετάδοσης, η διέλευση αυτών των νευρικών ερεθισμάτων μειώνεται ή μεταβάλλεται, και ο οργανισμός δυσλειτουργεί δημιουργώντας προδιάθεση ασθένειας. Μία από τις βασικές αιτίες διατάραξης των νευρικών ερεθισμάτων, η οποία αφορά άμεσα τη χειροπρακτική, είναι η μετατόπιση των σπονδύλων ή άλλων αρθρώσεων του σώματος (το κοινώς αποκαλούμενο "στραμπούληγμα ή μπλοκάρισμα"). Η μετατόπιση αυτή προκαλεί ελάττωση του εύρους κίνησης της συγκεκριμένης περιοχής, με αποτέλεσμα την άσκηση πίεσης / έντασης τόσο στο κεντρικό νευρικό σύστημα όσο και στα περιφερικά νεύρα. Ο Χειροπράκτης λοιπόν, εφαρμόζοντας            "ανατάξεις", αποκαθιστά τις μετατοπίσεις                των σπονδύλων ή άλλων αρθρώσεων και επαναφέρει τη σωστή λειτουργία του νευρικού συστήματος, επιτρέποντας έτσι στον ανθρώπινο οργανισμό, να αποδώσει τα μέγιστα των δυνατοτήτων του.

Επεξήγηση του τρόπου δυσλειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος

Όταν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί σωστά και εγκαίρως, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος συνεχούς μικροτραυματισμού - επειδή οι μύες συσπώνται περισσότερο από το φυσιολογικό, η κίνηση μεταξύ δίσκων και σπονδύλων εμποδίζεται, τα νεύρα ερεθίζονται και τελικά δημιουργείται στην περιοχή μία χρόνια φλεγμονή. Κλασικά συμπτώματα του φαύλου αυτού κύκλου αποτελούν οι τοπικοί πόνοι, οι πόνοι που αντανακλώνται στα άνω και κάτω άκρα, τα μουδιάσματα, τα αυχενικά σύνδρομα, οι πονοκέφαλοι, οι ζαλάδες, οι ίλιγγοι, οι οσφυαλγίες, οι ισχιαλγίες, οι δισκοπάθειες, οι πονεμένοι και δύσκαμπτοι μύες και πολλά άλλα.

Όταν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί σωστά, δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος συνεχούς μικροτραυματισμού - αυτό γιατί οι μύες συσπώνται περισσότερο από το φυσιολογικό, η κίνηση μεταξύ δίσκων και σπονδύλων εμποδίζεται, τα νεύρα ερεθίζονται και τελικά δημιουργείται στην περιοχή μία χρόνια φλεγμονή. Κλασικά συμπτώματα του φαύλου αυτού κύκλου αποτελούν οι τοπικοί πόνοι, οι πόνοι που αντανακλούνται στα άνω και κάτω άκρα, τα μουδιάσματα, τα αυχενικά σύνδρομα, οι πονοκέφαλοι, οι ζαλάδες, οι ίλιγγοι, οι οσφυαλγίες, οι ισχιαλγίες, οι δισκοπάθειες, οι πονεμένοι και δύσκαμπτοι μύες και πολλά άλλα.

Οι παθήσεις στις οποίες ο Χειροπράκτης μπορεί να παρέμβει ουσιαστικά είναι οι ακόλουθες:

Αυχενικό σύνδρομο :

πονοκέφαλοι, ημικρανίες, ίλιγγοι, μυϊκά πιασίματα και ελάττωση της κίνησης του αυχένα, μουδιάσματα και πόνοι που αντανακλούν στα άνω άκρα

Οσφύ-ισχιαλγία :

δισκοπάθεια και πίεση στο σπονδυλικό νεύρο, με πόνους και μουδιάσματα που αντανακλούν στα κάτω άκρα έως και μυϊκή ατροφία

Προβλήματα Περιφερικών αρθρώσεων άνω και κάτω άκρων :

περιαρθρίτιδες, αρθριτικά και ρευματισμοί

Σύνδρομο Υπέρ-χρήσης :

επικονδυλίτιδα, τενοντίτιδα και σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα

Αθλητικές κακώσεις :

διάστρεμμα, τενοντίτιδες, θλάση, μυικό σπασμό

Σκελετικές Διαταραχές - Ανομιομορφίες

ανισοσκελία (σκελετική - λειτουργική), σκολίωση, κύφωση, λόρδωση.

Σε ποιους απευθύνεται η Χειροπρακτική

Η Χειροπρακτική μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους όλων των ηλικιών και επαγγελμάτων. Αντιμετωπίζει ακόμα και περιπτώσεις όπου παιδιά ή και υπερήλικες πάσχουν από οστεοπόρωση, οστεοαρθρίτιδα, ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλες σύνθετες παθήσεις. Η Χειροπρακτική μπορεί σε αυτές τις περιπτώσεις να παρέμβει με εναλλακτικούς, πιο ήπιους χειρισμούς, ώστε να κινητοποιήσει την κάθε άρθρωση.
Κάθε Χειροπράκτης που έχει φοιτήσει σε διεθνώς αναγνωρισμένο πανεπιστήμιο, είναι απόλυτα καταρτισμένος να κάνει εξέταση της σπονδυλικής στήλης, των μυών και των νεύρων όλου του σώματος. Αρχικά λαμβάνει το πλήρες ιστορικό της πάθησης του ασθενούς, κάνει ψηλάφηση, ορθοπεδική / νευρολογική και χειροπρακτική εκτίμηση και ανάλυση ακτινογραφιών, σπινθηρογραφημάτων, μαγνητικών και αξονικών τομογραφιών.

Εν συνεχεία, αναλύει στον ασθενή το πρόβλημά του και τον ενημερώνει για το κατά πόσο μπορεί ο ίδιος να τον βοηθήσει ή αν θα πρέπει να απευθυνθεί σε άλλο ειδικό, (π.χ. σε περιπτώσεις καταγμάτων, παθολογικών καταστάσεων ή προχωρημένων μη ανατάξιμων περιπτώσεων). Εάν αποφασισθεί η Χειροπρακτική προσέγγιση, τότε με κατάλληλους και εξειδικευμένους χειρισμούς γίνεται η κινητοποίηση της άρθρωσης και επανέρχεται το φυσιολογικό εύρος της κίνησής της, καθώς αρχίζει να υποχωρεί ο πόνος και η φλεγμονή από την περιοχή.
Ο ρόλος του Χειροπράκτη είναι να βοηθήσει στην επαναφορά και το κυριότερο, στη διατήρηση της σωστής λειτουργίας όλου του μυοσκελετικού συστήματος, ώστε το σώμα να μπορεί να αποδώσει το 100% των δυνατοτήτων του. Κατ’αυτόν τον τρόπο μπορούν να αποκαλυφθούν κάθε είδους «σιωπηλές» αρχόμενες δυσλειτουργίες και έτσι να προληφθούν οι μελλοντικές τους επιπτώσεις στους σπονδύλους, στα νεύρα και στους μύες όλου του σώματος.

Διάρκεια θεραπείας – Αποτελέσματα

Στο βαθμό που η Χειροπρακτική δε χρησιμοποιεί φάρμακα ή άλλου είδους θεραπευτικά μηχανήματα, η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από τον ίδιο τον οργανισμό του ασθενούς, από το είδος, τη διάρκεια και τη σοβαρότητα του προβλήματός του, από την ηλικία και την ψυχολογική του κατάσταση, από προηγούμενους τραυματισμούς που έχει υποστεί, από τη διατροφή, το περιβάλλον και τη φύση της εργασίας του και το βασικότερο, από το αν ακολουθεί τις οδηγίες του Χειροπράκτη μετά το τέλος κάθε συνεδρίας.
Κατά γενική ομολογία, 3 με 4 επισκέψεις σε τακτά χρονικά διαστήματα είναι αρκετές για να γίνουν εμφανή τα πρώτα σημάδια βελτίωσης ή για να λυθεί το πρόβλημα εξ’ ολοκλήρου. Σε περιπτώσεις απλού μυϊκού σπασμού, λίγες μόνο ασκήσεις στο σπίτι μπορούν να λύσουν το πρόβλημα. Σε περιπτώσεις χρόνιων σπονδυλικών αλλοιώσεων, ίσως χρειαστεί να παραταθεί ο χρόνος θεραπείας. Τέλος, σε ορισμένες βαριές και μη αναστρέψιμες περιπτώσεις, επιτυγχάνεται μόνο μερική ανακούφιση των συμπτωμάτων και για αυτόν τον λόγο χρειάζονται περιοδικές επισκέψεις για επανέλεγχο.